Kiedy słowo na „k” połączy zwaśniony naród

Kolejny proces Obywateli RP, kolejny wyrok, kolejne uniewinnienie. Byłoby co świętować, gdyby nie równoległe wydarzenia w Sejmie i na ulicach. Znów zapisujemy mroczne karty polskiej historii
 
Monika Dąbrowska, Michał Korczak, Marek Madej-Sierski, Wojciech Kinasiewicz, Paweł Wrabec, Tadeusz Jakrzewski i Paweł Kasprzak zostali oskarżeni o to, że 10 marca na Krakowskim Przedmieściu usiłowali przeszkodzić niezakazanemu zgromadzeniu, czyli mówiąc prościej usiedli na drodze marszu tzw. miesięcznicy smoleńskiej. To przewinienie podlega pod art. 52 par. 2 kodeksu wykroczeń.

Rozprawę wyznaczono na 19 lipca na godzinę 14. Przed wejściem na salę, gdzie miał być ogłoszony wyrok, jak zawsze prócz obwinionych, grupka wspierających znajomych i przyjaciół, dziennikarz z OKO.press Mariusz Jałoszewski, który stara się relacjonować procesy. Był też obrońca mecenas Marek Małecki. Nie widziałem go od czasów słynnej komisji śledczej afery Rywina, wtedy był po drugiej stronie sporu (ja pracowałem w GW), teraz ma być naszym wsparciem. Witamy się wymieniając na szybko informacje, co w Sejmie (czy można go jeszcze pisać z wielkiej litery?), co na ulicach.

Wszyscy zatroskani demolką państwa, zasmuceni postawą kilku wspólnych kolegów prawników, którzy zostawili w kącie honor oraz sumienie i poszli na usługi reżimu. Na końcu korytarza widzę aspirant Judytę Prokopowicz, wiernego funkcjonariusza nowego porządku.

Niewysoka, ładna blondynka, spotkana na ulicy w cywilnym ubraniu nie dałaby pretekstu, by pomyśleć o niej jak o żądnej kary, zaciekłej funkcjonariuszce policji. Niestety, na sali sądowej zawsze patrzy z pobłażaniem lub nienawiścią na obwinionych, zawsze odwołuje się od wyroków pierwszej instancji, zawsze gotowa stawać naprzeciw obywatelom. Jest w tym jakaś służbistość, odwaga, której brakuje wielu jej kolegom. Szkoda, że wszystko to w złej sprawie.
 

 
Drzwi się otwierają, przepuszczając panią aspirant rzucam złośliwy żarcik:
– Oskarżeni pierwsi.
– Tu nie ma oskarżonych, tylko obwinieni – poucza mnie pani Prokopowicz (rozprawa dotyczy kodeksu wykroczeń).
– Tak, ale ja nie mówię o dziś, tylko o przyszłości.
Na to riposty już nie otrzymuję, bo jesteśmy na sali i pani apirant skręca do ławy oskarżyciela.
 
CZYTAJ TAKŻE: Oskarżyciel domaga się kary grzywny, choć demonstracja Obywateli RP była legalna
 
Sędzia Łukasz Biliński niemal natychmiast rozpoczyna odczytywanie wyroku. Wojciech Kinasiewicz i Paweł Kasprzak mają więcej niż jeden zarzut, ten drugi zgromadził ich dość potężną liczbę, z rzuceniem w przestrzeń publiczną słowa „kurwa”, co cały czas jest jeszcze zaliczane do słów nieprzyzwoitych.

Tu kolejna dygresja, sądzę bowiem, że PiS – gdy już upora się nami i rozwiąże wielkie w ich mniemaniu problemy cywilizacyjne, jak istnienie: puszczy naturalnej, mierzei wiślanej, ateizmu i autyzmu, opozycji, niezależnych kobiet, istot homoseksualnych i transpłciowych, ciemnych kart historii żołnierzy wyklętych, to wtedy powinien w ramach walki z poprawnością polityczną i w ramach promowania chama na salonach, zmienić katalog słów obraźliwych, tak by suweren przestał funkcjonować w hipokryzji.

Na co dzień bowiem i on (suweren), i jego polityczni przedstawiciele – politycy PiS (jak na Polaków katolików przystało), nie zaczynają i nie kończą zdania bez tego słowa na „k”. Słyszałem to wielokrotnie w czasach, gdy jeszcze pojawiali się w przestrzeni publicznej, skromnie przemykając przez korytarze sejmowe. Jak długo więc, kurwa mać, można naród karać za to, że chce budować piękne, napełnione emocją frazy.

I ta dozwolona kurwa będzie takim pisowskim wyciągnięciem ręki na zgodę, bo przecież strona opozycyjna też nie stroni od używania słów obelżywych, czego Paweł dowiódł. Jasno więc widać, że nadejdzie czas, gdy soczyste przekleństwo połączy zwaśniony naród. Tu koniec dygresji, wracamy do wyroku.

Sąd nie miał wątpliwości, że obwinieni znajdowali się na Krakowskim Przedmieściu i zostali otoczeni kordonem policji i że wyszli i przedostali się przez ten kordon, a potem usiedli na jezdni, gdy zbliżało się smoleńskie zgromadzenie. To zachowanie obwinionych miało oddziaływanie na przebieg tego marszu. Samochód, który jechał z nagłośnieniem musiał się zatrzymać i trzeba było zmienić trasę marszu.
 

 
To ustalenie jednak nie wystarczyło, by wydać wyrok. Jak stwierdził sędzia Łukasz Biliński, trzeba było zbadać, dlaczego obwinieni się tam znaleźli. I sąd ustalił, co znajduje w potwierdzenie w dokumentach urzędowych (postępowanie administracyjne), gdzie jasno wykazano, jakie zostały zgłoszone zgromadzenia i kiedy takie zgromadzenie wpłynęło do organu gminy. W ten sposób ustalono kolejność dokonywanych zgłoszeń.

Jasno z tych ustaleń wynikało, że obwinieni jako pierwsi zgłosili swoje zgromadzenie. Mieli więc pełne prawo być tam, gdzie byli. Tu sędzia dokładnie opowiedział, kto kiedy i z jakimi błędami formalnymi przesyłał zgłoszenia. Odbyła się też rozprawa administracyjna, ale nie doprowadziła do uzgodnień likwidujący powstały konflikt.

W związku z tym zgłoszone przez Wojciecha Kinasiewicza zgromadzenie miało pierwszeństwo. I to on miał prawo do wyboru miejsca i czasu przeprowadzenia demonstracji. Tymczasem 8 marca, w miejscu wskazanym przez organizatorów, ustawiono metalowe bariery, które wygrodziły teren. Zostało to przeprowadzone przez BOR. Uzasadniano to koniecznością ochrony osób podlegających ochronie biura i taka informacja zostało wysłana do gminnego biura zarządzania kryzysowego.
 

 
Ta informacja nie została jednak przekazana Wojciechowi Kinasiewiczowi. W związku z tym zebranie zostało przeniesione w ostatniej chwili pod budynek Kordegardy. Sąd stwierdził, że nikt nie miał prawa liczyć, że ktokolwiek mógł zrobić więcej, skoro był w prawie. A jeśli nie doszło do porozumienia, to oba zgromadzenia powinny ustąpić i oba powinny być ochraniane. Tymczasem jedni zostali zmuszeni przenieść się w inne miejsce, a drudzy nie zostali w żaden sposób ograniczeni i przestrzeń nie została podzielona.

Sąd nie przyjął argumentów, że jezdnia – na której obwinieni usiedli – była przestrzenią buforową. Siadali tam, gdzie mieli pełne prawo. Tak samo sąd odniósł się do czynu Wojciecha Kinasiewicza, który przerwał kordon. Wszedł bowiem tam, gdzie miał prawo.

Co do licznych zarzutów postawionych Pawłowi Kasprzakowi, ostał się tylko jeden. Sąd uznał go za winnego używania wulgarnych słów w przestrzeni publicznej.

Ale to, jak już wcześniej dowiedliśmy, oznacza tylko tyle, że kolejny raz kolega Kasprzak wyprzedził czas.

Wojciech Fusek

 
[sc name=”wesprzyj” naglowek=”Walczymy o konstytucyjne prawa!” tresc=”Jeżeli popierasz nasze działania, dołącz do nas albo wesprzyj. Dzięki Twojej pomocy będziemy mogli działać dalej!”]

Wojciech Fusek