DOŚĆ!

Być może PiS przewróci się na koronawirusie — kalkulują niektórzy. To wstrętne kalkulacje, bo to jest scenariusz „im gorzej tym lepiej”, a stawką są uduszeni przez wirusa ludzie i całe tłumy tych, którzy w epidemii stracą wszystko. Ale te kalkulacje oczywiście mogą być trafne — władza PiS naprawdę ma szanse tego nie przetrwać. Tylko, że jeszcze możemy do niej wzdychać. Scenariusz upadku PiS w czasie i w wyniku kataklizmu, to scenariusz upadku państwa, jego struktur i służb. Historia nie zna ani jednego przypadku, w którym na takich gruzach zakwitałaby demokracja. Ani jednego wyjątku od złowrogiej reguły — z takiego chaosu wyłaniają się wyłącznie dyktatury. Popierane przez tę część — często większość — która w nich widzi nadzieję na spokój i porządek. Zdolne bez wahania unicestwić protestujących, których postulatów nikt nie będzie miał siły traktować poważnie.

Nadchodząca katastrofa wymaga, byśmy wszyscy współdziałali. Wymaga również tego, by wszyscy mieli pełne zaufanie do służb państwa. Nakaz zatrzymania prawdopodobnego nosiciela nie może budzić niczyich wątpliwości. Decyzja o zamknięciu firmy także. A grożą nam sytuacje jak we Włoszech — Hiszpanie przygotowują się również do takich — w których trzeba będzie wybrać kogo podłączyć do ratującego życie respiratora, a komu go odmówić, skazując go na śmierć. Również w takich razach musimy wiedzieć, że decyzje podejmują ludzie w naszym wspólnym imieniu i dla wspólnego dobra. Jeśli ktoś uważa, że z tą władzą się nie da — ma dobre powody i być może ma rację. Ale alternatywy nie ma. Dokładniej mówiąc, jest straszna. Czas to sobie uświadomić.

Czas — i to najwyższy — na głośno i twardo sformułowaną ofertę rozejmu. Jego potrzebę zrozumie dzisiaj w Polsce każdy człowiek dobrej woli, choć nie każdy w nią uwierzy. Oferta rozejmu to jednak nie jest kapitulacja.

To nie jest prośba o dobrą wolę — to byłaby prosta naiwność, bo połowa Polaków, do której sam należę, świetnie wie, że żadnej dobrej woli nie ma po stronie obozu władzy. W głowie Kaczyńskiego są wyłącznie pomysły, by na pokład kolejnego tupolewa zapakować tym razem całą swoją ekipę, a z nią cały naród i zmusić ich do lądowania we mgle.

Oferta rozejmu to polityczny, twardy fakt. Jej odrzucenie unicestwi propagandowe gadanie o zdeterminowanej i skutecznej walce dla dobra Polaków. Pokaże jasno i tym razem bez niczyich wątpliwości, że dla tej władzy ważniejsze są polityczne cele niż zdrowie, życie i podstawy egzystencji tych samych ludzi, którzy ich popierają. Nie da się bez kosztów odrzucić takiej oferty. Opozycja może dzisiaj odwrócić ten sam szantaż, któremu ulegała jak dotąd zawsze — również niedawno, kiedy gremialnie poparła niekonstytucyjną ustawę o epidemii, a za chwilę być może znowu poprze pisowską „tarczę”, która znów ominie konstytucyjne gwarancje państwa wobec obywateli już ponoszących gigantyczne straty w walce z epidemią. Sparaliżowana strachem opozycja nie znalazła w sobie ani sił, ani inicjatywy, by powiedzieć „nie”. Słusznie — bo trzeba powiedzieć „tak”. Oto, co trzeba powiedzieć dzisiaj bardzo pilnie:

Oferujemy pełną i lojalną współpracę. Podzielimy z wami całkowitą odpowiedzialność za wszystko, co się wydarzy w czasie walki z plagą i w jej następstwie. Nikt nie będzie wykorzystywał zarazy do walki z waszą władzą. Wszystkie ręce na pokład!

Ale są warunki — oczywiste, minimalne, konieczne:

(*) Konstytucyjny stan nadzwyczajny musi zostać wprowadzony natychmiast;
(*) Wybory prezydenckie muszą zostać odłożone zgodnie z prawem i zdrowym rozsądkiem;
(*) Zamrożeniu muszą ulec wszelkie zmiany ustrojowe, w tym władza nad Sądem Najwyższym;
(*) Natychmiastowego potwierdzenia wymagają konstytucyjne gwarancje pełnych zadośćuczynień państwa wobec obywateli, którzy ponoszą straty w walce ze wspólnym zagrożeniem;
(*) W parlamentarnych komisjach kryzysowych i rządowych zespołach współwładzę należy podzielić z dzisiejszą opozycją.

Takiej deklaracji żądają Obywatele RP od tych, na których głosowali. Nie proszą — próśb też mamy dość — żądają.

24 marca 2020
Paweł Kasprzak

Paweł Kasprzak