Musimy zacząć rozmawiać, jakiej Polski chcemy

 
Postanowiłem napisać ten krótki tekst, niewyczerpujący w oczywisty sposób wszystkich aspektów tego zagadnienia, w odpowiedzi na zarzuty, że wszystko krytykujemy
 
Zarzuca się nam, że kiedy Jacek Saryusz-Wolski przegrywa, napiętnujemy to. Milczymy, kiedy Polska została wybrana niestałym członkiem rady bezpieczeństwa ONZ. Zacznijcie w końcu dostrzegać dobrą zmianę! – usłyszałem.
 
Dobra zmiana – naprawdę chciałbym coś dobrego w niej dostrzec, ale choć całkiem ślepy nie jestem, rozumny chyba trochę tak, naprawdę mi się nie udaje. Natomiast rzeczywiście uważam, że należy na ten temat zacząć rozmawiać i dyskutować. W przeciwnym razie Jarosław Kaczyński zaprowadzi nas wszystkich, podkreślam WSZYSTKICH, na skraj przepaści.
 
Podstawą „dobrej zmiany” jest brak jakiegokolwiek spójnego projektu politycznego i społecznego. Ona po prostu nie ma żadnych celów i założeń. Jest zlepkiem przypadkowych obietnic, działań i ruchów, których jedynym skutkiem jest chaos i niszczenie fundamentów państwa. A prowadzić może jedynie do sytuacji, w której Jarosław Kaczyński władzy raz zdobytej w demokratyczny sposób nigdy nie odda. Czyli co – wojna domowa, czy wojna zewnętrzna?
 
Gdzie widzę chaos? No, to po kolei (nie wszystko i niekoniecznie w hierarchii ważności i chronologicznie):
 
1. Zniszczenie służby cywilnej, pozbycie się fachowców i wprowadzanie na ich miejsce kolesi partyjnych (najlepszy przykład to Misiewicz).
 
2. Obsadzenie najwyższych kierowniczych stanowisk w spółkach skarbu państwa niekompetentnymi urzędnikami (KGHM jest jednym z bardzo licznych przykładów).
 
3. Przekształcenie mediów publicznych w tubę propagandową władzy (tutaj żadne dowody nie są chyba potrzebne – sprawa jest jednoznaczna i oczywista).
 
4. Niszczenie środowiska naturalnego przez Szyszkę – to jest przejaw co najmniej zwykłej głupoty, nie służy niczemu, chyba, że pan Szyszko ma w tym jakiś własny, partykularny interes.
 
5. Reforma edukacji – wprowadza jedynie chaos, to najłagodniejsze z możliwych określeń. Choć sprawą oczywistą jest, że edukacja wymaga stałego reformowania, nie wolno tego robić jednym pociągnięciem długopisem pod fatalną w skutkach ustawą, takie procesy wymagają debaty, udziału ekspertów, przygotowania. A ich skuteczne wdrażanie – chociaż trochę czasu.
 
6. Demolka systemu prawnego – skutki będą rozciągnięte w czasie, ale dotkną każdego obywatela.
 
7. Wojskowość i obronność – tutaj to już tylko ręce załamać i modlić się, że wojska nie będziemy musieli używać przez co najmniej dwadzieścia, pięćdziesiąt najbliższych lat.
 
8. Polityka zagraniczna w wydaniu Waszczykowskiego, który sam o sobie mówi, że nie jest dyplomatą, na razie powoduje jedynie, że nie jesteśmy traktowani jako poważni partnerzy. Oby nie zdarzyło się nic na tyle ważnego w polityce międzynarodowej, co wymagałoby polskiej aktywności.
 
I tak można wymieniać jeszcze długo…
Żeby ten chocholi taniec niekompetentnych wariatów powstrzymać, musimy zacząć rozmawiać, jakiej Polski chcemy. Wszyscy. Ci, którzy w „dobrej zmianie” nie widzą nic dobrego, z tymi, którzy dali się oszukać Jarosławowi Kaczyńskiemu i w tej chwili nie widzą już żadnej innej możliwości, jak tylko podążać za nim w jego marszu ku zniszczeniu Polski.
 
Wojciech Kinasiewicz
 

Obywatele RP